Afscheid S. Kools
Da Vinci S.G. 1985-1995
Simon Kools neemt afscheid van Da Vinci
"Met deze leerlingen heb je goud in je handen"
door Pauline Zwart
"Ik heb destijds bewust gekozen voor het beroepsonderwijs", vertelt Kools. "Ik vind het nog steeds een heel belangrijke vorm van onderwijs voor een groot aantal jongeren. Mijn diepste wortels liggen bij de mensen die met de handen hun geld verdienen. Zij vormen de ruggengraat van onze samenleving. Als je bijvoorbeeld bij de supermarkt een stuk kaas meeneemt, sta je er niet bij stil dat er een wereld van organisatie en transport aan te pas is gekomen om dat stuk kaas op die plank te krijgen. Leerlingen van onze afdeling Transport en Logistiek worden voorbereid op een baan binnen dit gebied".
Waardering
"Helaas lijkt de waardering voor het beroepsonderwijs steeds minder te worden", vervolgt Kools. "Ik vind dat vreselijk, want dat is het ontkennen van menselijke waarden. Als hun keukenvloer onder water staat, waarderen veel mensen pas de loodgieter. En wat zijn ze opeens blij met de monteur als ze met pech langs de kant van de weg staan".
Het blijkt dat steeds meer kinderen naar mavo, havo of vwo gaan. Vaak omdat hun ouders denken dat ze met deze vorm van onderwijs meer kansen hebben of, in het ergste geval, dat het hen meer 'status' geeft. "Op zo'n manier vervreemden mensen van zichzelf", reageert Kools. "Jongeren moeten een vak kiezen waarin ze zich thuisvoelen. Iets leren waar ze goed in zijn.. Het is begrijpelijk dat mensen tegenwoordig zo vaak balen van hun werk. Hebben ze wel de juiste keuze gemaakt? Het valt me de laatste tijd dan ook vaak op hoeveel mensen bijna jaloers reageren als ze horen dat ik met de vut ga. Ze zijn dan 45 jaar en willen niets liever dan stoppen met hun werk. Ze oefenen kennelijk een beroep uit waar ze niet achterstaan".
Goud
Dat is bij Simon Kools bepaald niet het geval. Het onderwijs zit hem in 't bloed, naar zijn zeggen. Ondanks dat zijn baas hem voor gek verklaarde, zegde hij midden jaren zestig zijn baan op. Hij werkte als vliegtuigconstructeur bij Fokker en studeerde daarnaast in de avonduren voor een bevoegdheid in het onderwijs. Op een school in Bergen op Zoom vond hij zijn eerste baan als leraar. "Al na vier jaar werd ik daar plaatsvervangend directeur. Dat was natuurlijk heel fijn, maar toch heb ik het lesgeven altijd erg leuk gevonden. Het directe contact met leerlingen vind ik heel belangrijk. Als directeur mis ik, dat wel eens. Achter een bureau zitten is niks voor mij. Ik hou er dan ook van om door de school te lopen. In de pauze met de leerlingen een praatje te maken. Dat is het mooiste van mijn werk: bezig te zijn met de vorming van kinderen, die ons overigens later moeten verzorgen. Je hebt dus eigenlijk goud in je handen".
Door het onderwijs is het de laatste jaren een storm van veranderingen gegaan. Hoe heeft hij dat ervaren? "Ondanks dat het veel tijd en energie kost, kunnen vernieuwende maatregelen veel goeds opleveren. Ik stond daar wel open voor, we waren tenslotte één van de eerste scholen die de ideeën van de basisvorming in praktijk brachten. Maar soms is het teleurstellend om te zien hoe weinig resultaten er zichtbaar zijn, ondanks al die nieuwe wetten en regelgevingen. De mensen die werkzaam zijn in het onderwijs zijn zo langzamerhand murw geslagen door al die vernieuwingen, waar nog steeds geen einde aan lijkt te komen. In dat opzicht ben ik er niet rouwig om dat ik stop".
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, want hoewel hij wel eens vond dat 'ze de pip konden krijgen in het onderwijs', laat het hem in de toekomst toch niet los: "Met een aantal mensen van het schoolbestuur heb ik een stichting opgericht, waarin ik na mijn afscheid actief zal zijn. Ondanks de naam, Da Vinci, staat het helemaal los van de school. Het is een stichting ter bevordering van het functionele onderwijs. Functioneel in de zin van praktisch. Het onderwijs wordt namelijk steeds abstracter en de concrete, praktische dingen worden minder beloond. Onze stichting wil die kant van onderwijs juist stimuleren door bijvoorbeeld prijzen in te stellen. Voor de beste schoolkrant van Culemborg of voor het mooiste werkstuk wat is gemaakt bij Kunstzinnige Vorming. Tevens willen we het beroepsonderwijs toegankelijker maken door een financiële hindernis weg te nemen, in de vorm van een tegemoetkoming in de studiekosten. Deze zijn namelijk iets hoger in verband met de aanschaf van bijvoorbeeld werkkleding en materialen".
Simon Kools gaat dan wel met de vut, maar dat betekent niet dat hij veel zal uitslapen of op zijn lauweren zal rusten. "Ik zie deze periode ook weer als een uitdaging", zegt hij. "Behalve mijn werk voor eerder genoemde stichting, wil ik ook meer gaan schilderen, tekenen en schrijven. Actief zal ik blijven, want als ik niks ga doen, komt mijn ware aard naar boven: ik ben eigenlijk een beetje lui".
Simon Kools neemt afscheid van de Da Vinci Scholengemeenschap: "Mijn diepste wortels liggen bij de mensen die met de handen hun geld verdienen". (Foto William Hoogteyling)
In Extra Nieuws 29 maart 1995