W.F. Wulterkens
Interviews/ biografieën
De heer W. Wulterkens, leraar Mechanische techniek (verspanend!), was in dienst van zowel de dag- als avondschool. Hij ging in 1988 met prepensioen, maar kan er nog steeds uren over uitweiden:"In de zesendertig jaar dat ik aan de school verbonden ben geweest, heb ik veel luisterrijke figuren onder de collega's en leerlingen gehad.
In 1955 gingen we op excursie naar de grote expositie E 55 in Rotterdam. In één van de gebouwen werd voor het eerst de interne tv uitgeprobeerd. Voor de lunch in het afgesproken restaurant was de heer Tump, leraar meubelmaken, niet op tijd aanwezig. De heer Den Adel nam de kans waar en liet in de studio de heer Tump omroepen. Nauwelijks was de heer Den Adel terug of daar kwam de heer Tump binnenstormen en riep: "En nou heeft heel Nederland gezien dat ik te laat was en mijn plicht niet goed vervul." Zowel leerlingen als begeleiders lagen krom van het lachen......
Eens hadden we een timmerleraar de heer D. Hij had nog geen akte en en vertelde de collega's dat hij een week op examen ging voor zijn eerste gedeelte VMTO. Hij kreeg een volle week examenverlof. Toen hij terug kwam, vertelde hij aan iedereen dat hij was geslaagd. Hij trakteerde op koffie en gebak en liet zich uitgebreid feliciteren. Achteraf bleek dat hij gewoon een weekje op vakantie met zijn vrouw was geweest. Het voorval was natuurlijk voldoende voor zijn ontslag.
Zo hadden we ook een leraar handvaardigheid, de heer Jansen, die vertelde dat hij districtskampioen schaatsen was en toonde dit aan de hand van een krantenartikel, uiteraard zonder foto.
Maar toen er werkelijk ijs kwam en de hele school ijswedstrijden hield aan de Ronde Haven, bleek a] snel dat de persoon in kwestie alleen maar kon 'hakkepielen'. Hij genoot dan ook bitter van zijn bijnaam 'de hakkepieler'. Na een jaar was hij dan ook weer verdwenen..........
Vroeger kregen de leerlingen regelmatig een opera of operette voorgeschoteld. Deze concerten werden gegeven in het Luxor Theater in de Herenstraat in twee ploegen, samen met de andere Culemborgse scholen voor voorgezet onderwijs.
Voor het concert werden de leerlingen door de toenmalige directeur de heer Van Buytene in de hal van de school uitgenodigd en kregen dan de pin op neus. We gingen lopend naar het Luxor en de leerling die na afloop het laatst terug was op school, die kreeg straf. Nou, dat was natuurlijk racen!
Ik herinner mij nog de pianoconcerten van de heer Hielkema, of beter gezegd ik herinner ze me niet. Aan spelen kwam hij helemaal niet toe. De pianist eiste namelijk dat de zaal rustig was, eerder begon hij niet. Als leerkracht had je dan je handen vol. Als je dacht dat je het voor elkaar had begon de andere school weer. Ze voelden wat dat betreft elkaar prima aan!
Op een schoolreisje werden de jongens op het strand van Scheveningen gedropt. We stonden nog bij de bus om de laatste leerling er uit te laten, toen een Beusichemse knaap al terug kwam en ons het volgende wist te vertellen: "En d'r legt me toch 'n kwaak saant up 't strand, nou meester, ge hou 't nie vur meuglik". Een uurtje later vroeg ik hem of hij het goed naar de zin had gehad. Antwoord: "Het gait wel, maar ze hebben 'n bietje te veel zout in 't water gedoan".
De arbeidsverhoudingen waren in de vijftiger jaren veel anders dan nu het geval is. Toen ik de directeur, de heer Van Buytene, vertelde dat ik op 23 mei wilde trouwen met mijn verloofde, zei hij dat hij mij een dag later niet kon missen voor de schoolexcursie naar Antwerpen. Ik wilde mijn plan toch doorzetten, toen hij mij de volgende dag het volgende (dwingende) voorstel deed: 'Je mag, samen met jouw vrouw, mee in mijn DKW naar Antwerpen als een soort huwelijksreis."
Als je vroeger gelijk met de heer Van Buytene aankwam bij het schoolgebouw dan was je dag goed. "Nou, meneer Wulterkens, u boft, U mag meteen met mij door de voordeur naar binnen". "
De 1e salarisspecificatie van Dhr. Wulterkens uit 1955